မီးကိုတိုးတဲ့ ပိုးဖလံ
ေခြးကေလးခုန္လို႕
ဖုန္မထပါဘူး.ငါ့ညီ။
ကမၻာၾကီးကျပားေနတယ္ဆိုျပီး
လူ႕ေလာက လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲကို
အမ်ိဳးသားေရးေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႕
မင္း၀င္ဘို႕အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး။
ဖားမွန္ရင္ အဖတ္မစားဘူး
ျခေသၤ့မွန္ရင္ ျမက္မစားဘူးတဲ့ ငါ့ညီ။
အဲဒီေတာ့
လူ႕ေလာက လက္ေတြ႕က်က်ဘ၀ထဲကို
မင္းတိုး၀င္လာခဲ့ျပီးမွေတာ့
အသားညွပ္ေပါင္မုန္႕တခ်ပ္အတြက္
ေလွ်ာ္ေစ်းေပါင္မုန္႕ေတြနဲ႕ ရ်န္းကန္ေနရဆဲ
မင္းရဲ႕ဘ၀ကို မင္းေမ့ဘို႕ အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး။
ျမစ္မွန္ရင္ ျမင့္ရာမွနိမ့္ရာသို႔စီးဆင္းၾကရစျမဲ
လူမွန္ရင္ စည္းႏွစ္ဖက္ရဲ႕အၾကားမရပ္သင့္ဘူးလို႕
ဆိုၾကျပန္သတဲ့ ငါ့ညီ။
ဒီေတာ့ကာ
မင္းဟာ လူ႕ေပါက္ပန္းမွမျဖစ္ေသးတာ
အခ်ိန္ရွိပါေသးတယ္။
ေထာင္က်မဲ့ အမ်ိဳးသားေရးကိုမလုပ္ဘဲနဲ႕
ေထာင္ေၾကာက္တရားေတြေဟာေနတဲ့
ေထာင္နဲ႕ေ၀းရာတေနရာမွာ
ပေရာဂ်က္အမ်ိဳးသားေရးလူတစုရဲ႕စပ်စ္ေရခ်ိဳစကားေနာက္
မင္းလိုက္ဘို႕အခ်ိန္ မတန္ေသးဘူး။
လုံးျပီး၀ိုင္းေနတဲ့ကမၻာၾကီးအား
ျပားေနတဲ့လို႕ မင္းယုံၾကည္ေလေအာင္
ပ်ားေရခ်ိဳခ်ိဳစကားလုံးလွလွေတြရဲ႕ေနာက္က
မင္းအားခ်ေကြ်းလိုက္မဲ့ ေထာင္ေၾကာက္အမ်ိဳးသားလူတစုရဲ႕
ထမင္းတဆုပ္ကိုမင္းသိဖို႕ေကာင္းတယ္ ငါ့ညီ။
ပတၱျမားမွန္ရင္ႏြံထဲ မနစ္ဘူးလို႕မင္းယုံၾကည္ရင္ျဖင့္.....
အျပစ္ကင္းေသာ ေအးျမတဲ့အလင္းတန္းကို
ေဆာင္ၾကည္ေပးေနေလတဲ့ လျပည့္၀န္းႏွေဘးက ၾကယ္ေလးတပြင့္အျဖစ္
အပင္ေပၚမွာလည္း ေ၀ကာေမႊး၍
ေျမေပၚေၾကြကာက်လည္း ရနံ႕မျပယ္
ေလာကရဲ႕ေအးျမတဲ့ေမႊးရနဲ႕ကို
ေဆာင္ၾကည္ေပးေနေလတဲ့ ဇရပ္အိုႏွေဘးက ခေရေလးတပြင့္အျဖစ္
ငါ့ညီစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစ။ ။
သာထြန္းမြန္
