စနစ္ဆိုးရဲ႕ေျမေခြးမ်ား

စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ ငါ့မိခင္ရဲ႕ဘာသာစကား ငါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္...ေျပာခြင့္ မရခဲ့။ စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ ငါ့မိခင္ရဲ႕စာေပ ငါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္...သင္ၾကားခြင့္ မရခဲ့။ စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ ငါ့မိခင္ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈ ငါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္...ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ မရခဲ့။ စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ အေမ့အိမ္ကို ငါ…စြန္႕ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕………. စနစ္ဆိုးရဲ႕ဖန္တီးမႈေၾကာင့္ စနစ္ဆိုးရဲ႕သားေကာင္တို႕ ဆုံဆည္းရာ တစ္ေနရာမွာေတာ့ ငါ့မိခင္ရဲ႕…ဘာသာစကား ငါ့မိခင္ရဲ႕..စာေပ ငါ့မိခင္ရဲ႕…ယဥ္ေက်းမႈ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ငါ့ရဲ႕ရုိးသားမႈကိုပါ စနစ္ဆိုးရဲ႕..ေျမေခြးတသိုက္က ဖ်က္ဆီးေနၾကပါလား။

သာထြန္းမြန္

ဥပါယ္

္

သတင္းစာသည္ကမၻာ့၏ျပတင္းေပါက္”ဟူ၍ လက္ခံအသိမွတ္ျပဳခဲ့မိသည့္အခ်ိန္ကစ၍ က်ေနာ္ဟာလက္လွမ္းမွီခဲ့သမွ် စာအုပ္ေတြ၊ သတင္းစာေတြကို အခ်ိန္ရတိုင္းဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္သည္ က်ေနာ့္ဘ၀၏ အေကာင္းဆုံးမိတ္ေဆြ ဆိုရင္လည္း မမွားပါ။ တခါတရံပ်င္းရိစရာေတြ၊ စိတ္ပ်က္စရာေတြနဲ႔ ၾကဳံလာခဲ့သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀မ္းနည္းစရာေတြနဲ႔ၾကဳံ လာရသည္ျဖစ္ျဖစ္၊ က်ေနာ္ဟာသိမ္းထားခဲ့သမွ် စာအုပ္အေဟာင္းေတြထဲက ႏွစ္သက္ရာစာအုပ္ေတြကို ျပန္ဖတ္ျဖစ္မိ ပါတယ္။ အြန္လိုင္းသတင္းစာေတြကိုေတာ့ ေန႔တိုင္းဖတ္ျဖစ္္ပါတယ္။

စ၍ဖတ္မိသည့္အခ်ိန္ကစျပီး ယေန႔တိုင္ က်ေနာ့္ရင္မွာ စြဲစြဲျမဲျမဲ၊ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ၊ ျပန္ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ ကေတာ့ မြန္အမ်ိဳးသားသမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာႏိုင္ပန္းလွ၏ “ရာဇာဓိရာဇ္အေရးေတာ္ပုံက်မ္း” ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာ အုပ္ဟာ မြန္ဗမာဆက္ဆံေရးသမိုင္း အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကို ေလ့လာခ်င္သူတို႔အတြက္ အလြန္တန္ဖိုးရွိလွတဲ့စာအုပ္ တစ္အုပ္ပါပဲ။

ေရေျမကိုအစိုးရတဲ့ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ျဖစ္လင့္ကစား တိုင္းျပည္အေရးကို ေရွ႔ရႈကာ တာ၀န္ကိုေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ မဲ့..သူရဲေကာင္းအတြက္မိမိ၏..မိဖုရားကိုပင္ ရက္ေရာစြာ စြန္႔ၾကဲခဲျပီး ..လက္ေအာက္အမႈထမ္း သူရဲေကာင္းကို..အေလး ထား..ခ်ီးေျမွာက္တဲ့ မြန္ဘုရင္ရာဇာဓိရာဇ္ရဲ႕ ..စိတ္ေနသေဘာထားေတြကုိ.. ေလ့လာဖတ္ရႈခဲ့ရသလို၊..ရိကၡာျပတ္လပ္၍ အင္း၀ေနျပည္ေတာ္ဆီ..တပ္ျပန္ဆုတ္ရာတြင္ မြန္တပ္ေတြအျပင္း လိုက္လံတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ တကြဲတျပား ေတာလမ္း တေနရာမွာ က်န္ေနရစ္တဲ့ မိမိ၏ေတာင္နန္းစံမိဖုရားကို သစၥာရွိစြာ မိမိေရွ႕ေမွာက္အေရာက္ ေဘးမသီရန္မခေစပဲ ကာ ကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေပမဲ့လည္း သံသယခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔ မိမိ၏အမႈထမ္းေကာင္း ဆင္ကဲကိုကြပ္မ်က္ခဲ့တဲ့ဘုရင္မင္းေခါင္ ရဲ႕ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္တို႔၏ စိတ္ေနသေဘာထားကိုလည္း စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေလ့လာဖတ္ရႈရပါတယ္။

ဤ“ရာဇာဓိရာဇ္အေရးေတာ္ပုံက်မ္း ” စာအုပ္ကိုဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြအားလုံးအတြက္ သေဘာအက်ရဆုံး နဲ႔အတုယူ အားအက်ရဆုံး သူရဲေကာင္းေတြကေတာ့ မြန္သူရဲေကာင္းလဂြန္းအိန္၊ သမိန္ဗရမ္းနဲ႔ ဘုရင္မင္းေခါင္၏သားေတာ္မင္းရဲ ေက်ာ္စြာတို႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ မြန္ဘုရင္ရာဇာဓိရာဇ္၏ သူရဲေကာင္းလဂြန္းအိန္္နဲ႔ ဘုရင္မင္းေခါင္၏သားေတာ္မင္းရဲေက်ာ္ စြာတို႔ရဲ႕ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ၾကပုံကလည္း စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ေကာင္းလွသလို သင္ခန္းစာယူဖြယ္လည္း ေကာင္းလွပါ တယ္။

မင္းရဲေက်ာ္စြာရဲ႕ စစ္ေရးစစ္ရာေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈ၊ စစ္ေရးစစ္ရာဥပါယ္ေအာက္မွာ သူရဲေကာင္းလဂြန္းအိန္က်ဆုံးခဲ့ ရပါတယ္။ တလည္းစီးတြင္စခန္းခ်ေနေသာ မင္းရဲေက်ာ္စြာသည္ သမိန္ျဗာဇၹလြန္သည္ကိုၾကားရလွ်င္ ၀မ္းသာအားရစြာ ျဖင့္ “ရာဇာဓိရာဇ္၏ ပတၱျမားအစြယ္တေခ်ာင္းက်ဳိးေလျပီ၊ လဂြန္းအိန္္သာက်န္ေတာ့သည္၊ လဂြန္းအိန္ကို ငါဥပါယ္ျပဳ၍ အရယူမည္။ ရာဇာဓိရာဇ္ခ်ီလာလွ်င္ ေလွစီးခ်င္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆင္စီးခ်င္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျမင္းစီးခ်င္းေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဥပါယ္ျဖင့္ တစ္ဦးခ်င္းစစ္ထိုးမည္ကို ငါစီစဥ္မည္။ လဂြန္းအိန္ထြက္တိုက္ပါက သူ႔ကိုရေအာင္ယူမည္”ဟု ၾကံစည္ေတာ္မူသည္။

တလည္းစီးတြင္တပ္ခ်၍ အလြဲျမစ္ကမ္းႏွစ္ဖက္လုံးတြင္ တပ္ကိုျဖန္႔ထားသည္။ သူ႔ရဲ႕ဥပါယ္အတိုင္း ကမ္းႏွစ္ဖက္တြင္ ေလွ၀ွက္ႏိုင္ရန္က်ဳံးေျမာင္းငယ္မ်ားကို ေဖာက္လုပ္ေစသည္။ တိုက္ေလွမ်ားကို သို၀ွက္ယုံသာျပဳလုပ္ေစသည္။ ယင္းသို႔စီ စဥ္ျပီးေနာက္ ရာဇာဓိရာဇ္စစ္ခ်ီလာမည္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လွ်က္ေနသည္။ ရိကၡာျပတ္လပ္မႈေၾကာင့္ ျပည္ျမိဳ႕ကို၀ိုင္းရံေနတဲ့ သားေတာ္ဗညားပုသိမ္အားကူညီရန္ ရာဇာဓိရာဇ္သည္ လဂြန္းအိန္၊ သမိန္အ၀မင္းၾကီး၊ သမိန္သံျပပ္တို႔ကို္ ဗုိလ္မင္းခန္႔ ၍ ဟံသာ၀တီမွသန္လ်င္ ဒလဒဂုန္တို႔ကို ျဖတ္၍ေရလမ္းမွ ျပည္သို႔ဆန္၏။ ဤသို႔တလည္းဆီးတြင္ ရာဇာဓိရာဇ္၏ တပ္စခန္းခ်ေနသည္ဟု မင္းရဲေက်ာ္စြာၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္းသူ၏ စစ္ဥပါယ္ကုိစတင္ အေကာင္ထည္ေဖာ္ပါေတာ့သည္။

“ယခု ဟံသာ၀တီျပည့္ရွင္ဘၾကီးေတာ္ ဆိုက္ေရာက္လာသည္မွာ စစ္သည္သူရဲသူခက္မ်ားလည္း ပင္ပန္းသျဖင့္ အနား ယူၾကပါေစဦး။ အနားယူျပီးပါက ၾကည္းတပ္၊ ေရတပ္ ႏွစ္ဖက္စလုံးျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ တိုက္ခိုက္ၾကမည္။ကြ်ႏု္ပ္ တို႔သည္ စစ္ေသနဂၤဗ်ဳဟာ မခင္းက်င္းမီ အခ်ည္းႏွီးေနၾကမည့္အစား ဟံသာ၀တီဘက္မွ ေလွစီးသူရဲတစ္ေယာက္ႏွင့္ အင္း၀ဘက္မွ ေလွစီးသူရဲတစ္ေယာက္တို႔ကို ေလွတစ္ဆင္းစီျဖင့္တိုက္ခိုက္ေစလိုသည္။ ႏွစ္ဖက္ေသာဧကရာဇ္ မင္းမ်ား ရႈစားရန္ျဖစ္ပါသည္။”ဟု မင္းရဲေက်ာ္စြာသည္ မိမိ၏အမွာစကားကို မင္းနတ္ေတာ္မွတဆင့္ ရာဇာဓိရာဇ္အားပါးလိုက္ပါ သည္။ မင္းရဲေက်ာ္စြာ၏အမွာစကားကို ရာဇာဓိရာဇ္ၾကားလွ်င္ ဦးခိုက္ေနေသာ မႉးမတ္ေသနာပတိမ်ား၏ မ်က္ႏွာတို႔ကို ၾကည့္ေတာ္မူ၏။ မည္သူမွ်ဦးမေမာ္ဘဲ ရွိခိုးျမဲရွိခိုးေနၾက၏။ ထိုစဥ္လဂြန္းအိန္သည္ ဦးသုံးၾကိမ္ခိုက္ျပီးမွ……

“ ကြ်ႏု္ပ္ေယာက်္ားျဖစ္သည္မွ ဆင္းစီးခ်င္း၊ ျမင္းစီးျခင္း၊ ေလွစီးခ်င္း၊ တစ္ဦးခ်င္းစစ္ထိုးရန္ သည္ဇမၹဴဒိပ္ေျမျပင္၀ယ္ မည္သူ႔ကိုမွ် ကြ်ႏု္ပ္မေၾကာက္၊ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးခ်င္းျဖစ္လွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္ထြက္၍တိုက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ……….ေရႊနန္း သခင္၏သားေတာ္မင္းရဲေက်ာ္စြာအား ျပန္ၾကားေတာ္မူပါ” ဟုေလွ်ာက္၏။ ………………ရာဇာဓိရာဇ္သည္လည္းအားရ ေတာ္မူသည္ ”

မြန္သူရဲေကာင္းလဂြန္းအိန္္ႏွင့္ “ မနက္ျဖန္မိုးေသာက္လွ်င္ေလွတစ္စီးခ်င္း ႏွစ္ဖက္ေသာသူရဲေကာင္းမ်ား တိုက္ပါေစ မည္ဟု” ရာဇာဓိရာဇ္၏ အမွာစကားကိုတမန္ေတာ္ မင္းနတ္ေတာ္မွတဆင့္ မင္းရဲေက်ာ္စြာၾကားလွ်င္အားရ၀မ္းသာစြာျဖင့္ “ဟံသာ၀တီတြင္ သမိန္ျဗာဇၹႏွင့္ လဂြန္းအိန္တို႔သည္ သူ႔ရွင္၏လက္၀ဲလက္ယာရံ သူရဲေကာင္းႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။သမိန္ျဗာဇၹ ေသျပီ၊ လဂြန္းအိန္သာၾကြင္းသည္။ လဂြန္းအိန္ကိုငါတို႔ရျပီးလွ်င္ ငါ့လက္ခ်က္ကို မြန္ေတြခံႏိုင္မည္ေလာ။ စစ္တို႔မည္ သည္နည္းသည္မ်ားမဟူ။ စီရင္မႈ၌သာ ပဓာနျဖစ္သည္။ သူရဲေကာင္း လဂြန္းအိန္သည္ ေလွတစီးခ်င္းသာသူႏိုင္ေပမည္။ ေလွေလးစီးကို သူႏိုင္မည္ေလာ” ………………..ဟူ၍မိမိ၏ စစ္ဥပါယ္ကို စီမံပါေတာ့၏။

မင္းရဲေက်ာ္စြာသည္ အံ့စရာေလွကို စုကၠေတး၊ ေျမးမ်ားဖြားေလွကို စည္သူ၊ သားမ်ားမိေလွကို ဥဇနာ၊ ရွမ္းမြန္ေလွကို စတုရဂၤသူအား အသီးသီးစီးေစျပီး ေလွေလးစီးစလုံးတြင္ ဓားလွံခ်က္နာသူရဲခ်ည္းစီးေစ၍ ဒိုင္း၊ လႊား၊ ဓား၊ လွံမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ေစသည္။ အံ့စရာေလွကိုထီးျဖဴကနကၠဒဏ္ႏွင့္ ဗိတာန္မိုးေစလွ်က္ ထြက္ေစသည္။ က်န္ေလွသုံးစီးကို အေနာက္ဘက္ကမ္းတြင္ျပဳလုပ္ထားေသာေျမာင္းအတြင္း၌ ပုန္းကြယ္လွ်က္ေနေစသည္။

ရာဇာဓိရာဇ္သည္လည္း သူရဲေကာင္းလဂြန္းအိန္ေလွခ်င္းစီးထိုးရန္ မိေက်ာင္းရုပ္ေလွႏွင့္အတူ တိုက္ေဖာ္ရဲေဘာ္ရဲဘက္ သူရဲေကာင္း ၃၀၀ ကိုေပးေစသည္။ လဂြန္းအိန္သည္ ေသနာပတိအေဆာင္ေယာင္ျဖင့္ ၀တ္ဆင္သည္။ ေရႊခါးစည္း၊ ေရႊစလြယ္၊ ေရႊလက္က်ပ္၊ ရာမနားေတာင္း၊ လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးတြင္ ေက်ာက္စီေသာလက္စြပ္၊ လက္ေကာက္မ်ားကို ၀တ္ဆင္သည္။ အဆင္သင့္ျဖစ္ေသာ္ သူ႔ရွင္ရာဇာဓိရာဇ္အားဦးခိုက္ျပီး ေလွသို႔ဆင္းကာ ေလွစီးခ်င္းတိုက္ရန္ထြက္ေလ ၏။ အင္း၀ဘက္မွ စုကၠေတးသည္ အံ့စရာေလွျဖင့္ထြက္ခဲ့သည္။ ဟံသာ၀တီဘက္မွ ဗညားလဂြန္းအိန္သည္ မိေက်ာင္း ရုပ္ေလွျဖင့္ ထြက္ခဲ့သည္။ ေလွႏွစ္စင္းရင္ဆိုင္မိလွ်င္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့သည္။

အံ့စရာေလွသည္ မိေက်ာင္းေလွထက္ႏွစ္စမွ် ျမင့္မားသျဖင့္ လဂြန္းအိန္ဘက္မွထိုးခုတ္ရန္ခက္ခဲခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍လဂြန္း အိန္သည္ ကြင္းဆက္သံၾကိဳးကိုအံ့စရာေလွထက္သို႔ ပစ္တင္၏။ ေလွခ်င္းဆက္တြဲျပီးမွ ကူး၍ရန္သူအား တက္ခုတ္မည္ ၾကိဳးစားစဥ္ မင္းစည္သူဦးစီးတဲ့ေျမးမ်ားဖြားေလွသည္ ရုတ္တရက္ထြက္၍ကူတိုက္သည္။ ကုန္းထက္မွာလည္း အင္း၀ ျမင္းတပ္ႏွစ္ေထာင္မွ် လဂြန္းအိန္ကို လိုက္ၾကသည္။ လဂြန္းအိန္သည္ ေလွတစ္စီးထဲျဖင့္ စုကၠေတနဲ႔မင္းစည္သူတို႔၏ ေလွေပၚကအင္း၀သူရဲေတြကို ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံဦးစီးတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ အင္း၀သူရဲတို႔မ်ားစြာေသ ေၾကပ်က္စီးေနသည္ကိုျမင္ ေနရတဲ့ ဥဇနာနဲ႔စတုရဂၤသူတို႔ဦးစီးေသာ အျခားေလွႏွစ္စီးသည္ ပုန္းကြယ္ေနရာမွ ရုတ္ခ်ည္းထြက္လာၾကသည္။

စုကၠေတး၊ မင္းစည္သူ၊ ဥဇနာနဲ႔စတုရဂၤတို႔ဦးစီးတဲ့ပူးေပါင္းေလွေလးစီးသည္ လဂြန္းအိန္ဦးစီးေသာ မိေက်ာင္းေလွတစ္ စီးထဲကို အုံ၍ထိုးထိုးခုတ္ၾကသည္။ သို႔တိုင္အင္း၀သူရဲအေျမာက္အျမားေသ၏။ လဂြန္းအိန္၏သူရဲ၃၀၀အနက္ တစ္ရာ မွ်ေရထဲက်သည္။ လဂြန္းအိန္သည္စိတ္ဓါတ္မက် က်န္သမွ်အင္အားျဖင့္ အင္း၀သူရဲတို႔အား အေသခံတိုက္ခိုက္သည္။ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေသာ္လည္း လက္နက္မခ်။ စစ္ကူေရာက္မလာေသာေၾကာင့္ အင္း၀ေလွေလးစီးမွမ်ားျပားလွေသာ သူရဲတို႔၏၀ိုင္း၀န္းထိုးခုတ္မႈ ေအာက္မွာ ေပါင္တြင္လွံခ်က္ထိ၍လဲကာအဖမ္းခံရေတာ့သည္။

ယင္းညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ ဗညားလဂြန္းအိန္သည္ ေပါင္ကလွံခ်က္ဒဏ္ရာျဖင့္မင္းရဲေက်ာ္စြာ၏စစ္သုံ႔ပန္းဘ၀ျဖင့္ အနိစၥေရာက္ေလသည္။ လဂြန္းအိန္သည္ အနိစၥမေရာက္မီမိမိအား ဥပါယ္ျဖင့္အႏိုင္ယူခဲ့ေသာမင္းရဲေက်ာ္စြာအား ႏွလုံး ရည္္ျဖင့္အႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။အနာသည္း၍ကြယ္လြန္လုေနခ်ိန္တြင္မင္းရဲေက်ာ္စြာမွ “ထမင္းစားမည္ေလာဟု ” ေမး သည္ ကို “အရွင္တေယာက္၏ထမင္းကိုသာကြ်ႏု္ပ္ ၀မ္းသို႔၀င္ေစမည္။ အရွင္ႏွစ္ေယာက္တို႔၏ထမင္းကို ကြ်ႏ္ုပ္၀မ္းသို႔ မသြင္းပါ ” ဟု လဂြန္းအိန္ဆိုေလသည္။ “ထမင္းမစားလွ်င္ေရေသာက္မည္ေလာ ”ဟု ေမးေသာအခါ “ေရနဲ႔ကြမ္းကိုသာ ေပးပါ ”ဟု လဂြန္းအိန္ဆိုသည္။ လဂြန္းအိန္သည္မင္းရဲေက်ာ္စြာေပးေသာေရနဲ႔ကြမ္းကိုစားေသာက္ျပီးလွ်င္ မင္းရဲေက်ာ္ စြာအား “ေရႊနန္းရွင္၏သားေတာ္ေပးေသာ ေရကိုေသာက္ရျပီး ကြမ္းကိုလည္းစားရသည္။ ေက်းဇူးေတာ္ကိုတစ္ပြဲတစ္ လမ္းမွ် ကြ်ႏု္ပ္မဆပ္ခဲ့ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ေနာင္ေရးအတြက္ အရွင့္သားေတာ္အက်ိဳးရွိေစဖို႔ အေရးကိုမူကားကြ်ႏု္ပ္နား

ေတာ္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါမည္။ မွတ္ယူေတာ္မူပါ။ ေရႊနန္းရွင္သားေတာ္မနာယူခဲ့ေသာ္ အမတ္ေသနာပတိတို႔ မွတ္သားနာယူၾက ပါကုန္။ ေနာင္ကိုသူ႔ရွင္ရာဇာဓိရာဇ္ႏွင့္ စစ္ထိုးလွ်င္ ေလွစီးခ်င္း၊ ျမင္းစီးခ်င္း၊ ေျခလ်င္ခ်င္း မေတြ႔ပါေစႏွင့္။ သူ႔ရွင္ရာဇာ ဓိရာဇ္သည္ ဆင္စီးခ်င္း၊ ျမင္းစီးခ်င္းတို႔တြင္ နည္းနည္းေကာင္းသည္မဟုတ္၊ လက္၀ဲလက္ယာရံ ဆင္စီးသူရဲသုံးဆယ္ သားတို႔သည္ သူစိမ္းတစ္ရံစာမဟုတ္။ ေဆြသားမ်ိဳးသားခ်ည္း။ ရန္သူကိုပမာမခန္႔၊ ေၾကာက္ရြ႔ံမႈမရွိ၊ ဘီလူးသရဲေတြနဲ႔ တူၾကသည္။ လူနဲ႔မတူၾက။ ကြ်ႏု္ပ္ေလွ်ာက္သည္ကို မယုံေသာ္ေနာင္ေတြ႔ၾကေသာအခါမွ သိေတာ္မူမည္ဟု” သူ႕ရွင္ ရာဇာဓိရာဇ္၏ တန္ခိုးစြမ္းရည္ကို အင္း၀သားတို႔ေၾကာက္ရြံ႔ေအာင္ ႏွလုံးရည္ျဖင့္သူရဲေကာင္း လဂြန္းအိန္နားေတာ္ ေလွ်ာက္ေလသည္။

မင္းရဲေက်ာ္စြာသည္လည္း လဂြန္းအိန္သည္ ေသလုနီးပါးလ်က္ပင္ သူ႔သခင္အားငါတို႔ေၾကာက္ရြံ႕ ေအာင္အေရးစကား ကိုဆိုေသးသည္ ဟုမိန္႔ေတာ္မူသည္။ ထို႔ေၾကာင္မင္းရဲေက်ာ္စြာ၏ ဥပါယ္ျဖင့္ စီစဥ္ခဲ့ေသာ လဂြန္းအိန္ဦးစီးေသာ ဟံသာ၀တီသား တို႔နဲ႔စုကၠေတး၊ မင္းစည္သူ၊ ဥဇနာ နဲ႔စတုရဂၤတို႔ဦးစီးေသာ အင္း၀သားတို႔၏ ဤေလွစီးခ်င္းတိုက္ပြဲ၌ ဗညားလဂြန္းအိန္သည္ လက္ရုံးရည္ႏွင့္ႏွလုံးရည္ပါ ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

                                                                     


                                                သာထြန္းမြန္